Теміржол табыстырған тағдыр

Астаналық теміржол ардагері Амангелді Ескендірұлының қара тұта­тыны жалғыз апасы Нағима ғана еді. Бір шаңырақ астында 63 жыл 9 ай тату-тәтті тұрған сол апасы мен жездесі Сүннәтқалидың қамқорлығы мен тәрбиесін көп көрді. Осы кісілердің жүріс-тұрысын өміріне үлгі етті. Апасының дәл туған күнінде келін түсіріп, оған сыйлық жасағандай болды. Бұл 1968 жылдың 5 маусымы болатын. Содан бері аттай зулап 50 жыл өтті. Жарты ғасыр бұрын қол ұстасып, қызықта да, қиыншылықта да бірге болуға серттескен Амангелді ақсақал мен жары Галина Ябекқызы бүгін алтын тойларын тойлайды.

Той иелерін теміржол таныс­тырып, табыстырды. Цели­ноградқа тиіп тұрған Жай­нақ стансасында жүк ілдіруші болып жұмыс істеген Амангелдінің бухгалтерияға енді келген елік­тің лағындай Гали­наға көзі түсті. Иығына екі кісі мінгендей денелі, көрікті жігіт Галинаны да тартты. Қыз-жігіт болып екі-үш ай ғана жүріп, отбасын құрды.
Амангелді Тышпаев қара­па­йым жұмысшы болып еңбек жо­лын бастап, сатылап өсіп отырып, адал еңбегінің арқасында станса бастығы қызметіне дейін көтерілді. 1989 жылы отба­сын алып, Целиноградқа көшіп келді. Мұнда да еңбегі бағаланып, көпке ұзамай пәтерлі болды. Галина апай шаңырақтың берекесін келтіріп, ұл-қыздары жылуға толтырды.
Амангелді Ескендірұлы мен Галина Ябекқызы бұл күні үбірлі-шүбірлі шаңыраққа айналып отыр. 8 бала тәрбиелеп, олардан 23 немере, 5 шөбере көріп отыр. Мейрамбек атты ұлдары әке жолын қуам деп теміржолшының оқуын бітірді.
«Төрт ағам бар еді. Үшеуі бала кезінде шетінеп кетті. Бір ағам әскерге барып келген соң өмірден озды. Менен ғана ұрпақ тарады. Өзім 1941 жылдың 25 қазанында туғанмын. Бірақ метркеге 1942 жыл жазылып кетті. Құдайға тәубе, өміріме өкпе жоқ. Апам Нағима маған өз балаларынан артық қарамаса, кем қараған жоқ. Жылы-жұмсағын ылғи менің аузыма тосатын. Өмір жолымда жақсы жар жолықты. Балаларым, немерелерім де алдымды кесіп өтпейді» дейді Аман­гелді ақсақал.
«Қазірге дейін балаларды, не­мерелерді қас-қабағымен ғана тәрбиелейді. Ешқашан қол жұмсамайды. Жұбайыма бір риза болатыным, үйде бала­лардың көзінше ұрыс-керіс шы­ғару дегенді білмейді. Маған жұдырық ала жүгірген кезі жоқ. Балаларымыз отбасымыздағы жылы атмосфераны көріп өсті. «Ұяда не көрсең, ұшқанда соны ілесің» дейді ғой, перзенттеріміз де қазір өз қосақтарымен тату-тәтті тұрып жатыр» дейді оның сөзін жалғастырып Галина әжей.
Амангелді аға қалаға тиіп тұр­­ған Жайнақ стансасында туды. Галина апай Ақмола қала­сында дүниеге келді. «Шынын айтқанда, Ақмола астана болады деген хабар шыққанда оған сене қойған жоқпыз. Шағын ғана қала еді ғой. Қазір Астанамыз көз сүйсіндіреді. Көшелер кеңейіп, көркімен тартатын әсем ғимараттар бой көтерді. Қайта Алматының еңсесі түскен секілді. Жақында барып келгенде маған солай сезілді» дейді Амангелді Ескендірұлы.
Амангелді ағамен сөйлескенде сөзге жоқ, нағыз еңбек адамы екенін байқадық. Қайта Галина апай отбасының өмір тарихынан біраз сыр шертті. «Астана тұрғындарының саны миллионнан асты. Осында балалардың болашағы үшін көп отбасылар көшіп келіп жатыр. Байқасам, Астанаға арман қуып келіп, осын­да ғашықтарын кездестіріп, шаңырақ құрған жастар да көп. Алдағы бір айдың ішінде Астана­ның 20 жылдығы тойланады. Барша қазақстандықтарды, Аста­на тұрғындарын осынау мерей­тоймен құттықтаймыз. Бар­шаңызға біздің бақытты нәсіп етсін» деген тілектерін жеткізді алтын той иелері әңгімеміздің со­ңында. Жарты ғасыр бірге келе жат­­қан жарасымды жұпқа біз де бар жақсылықты, ұзақ ғұмыр тіле­дік.